уши | и.
Множина од уво.
ушиќари | св.
Искористи некоја ситуација да добие материјална добивка на лесен начин.
ушица | ж.
Метален дел на алатка со отвор во кој се става рачка, држалје и сл.; уво 4. Ушица од секира. Со ушиците од мотиката ги разбиваа грутките земја.
ушиште | ср.
Аугументатив од уво. Магарешки ушишта.
ушка | прил.
На вратот, обично носи некого на вратот и рамениците од друг човек; Го качува девојчето ушка. Кренете ги децата ушка додека да излезе од трњево.
ушка | несв.
Тера добиток, обично магаре со извикот уш. Го ушка магарето.
ушле | м.
Тој што има големи уши.
ушлест | прид.
Што има големи уши. Ушлест човек.
ушло | м.
ушне | св.
