раја | ж.

(истор.) Немуслиманското поданичко население во Турското Царство, коешто плаќало данок. Измачена раја. Обесправена раја. Христијанска раја. Рајата од сите три вери.

Праја | ж.

Главен град на Република Зелен ’Рт.

краја

Зборот е поврзан со:

скраја | прил.

Далеку, многу далеку. Скраја од патот, во предградието живееше таа. Отиде да работи скраја.

рајати

Зборот е поврзан со:

трајан

Зборот е поврзан со:

рајатин | м.

Покорен, потчинет христијанин во Турското Царство. Вреден рајатин. Чесен рајатин. Се собрале ем Турци ем рајати.

искраја | прил.

отскраја | прил.

Од некое растојание, од подалеку. Гледа отскраја.

прајазик | м.

Прастар јазик, заеднички за група сродни јазици и теориски установен врз основа на споредувањето меѓу тие јазици. Индоевропски прајазик.