белег

Значење на белег:

1. Природен или вештачки знак за распознавање. Покусата нога била само белег. На овците им ставаа белег на десното уво.

2. Трага, лузна од рана, удар, изгореница и сл. Имаше белег од рана на ногата. Тој носеше белези од борбата.

3. (прен.) Нешто што се изделува како особеност; карактеристика, обележје; предзнак, симптом; знак, нишан. Белези на државата се: знамето, грбот и химната. Гробовите беа без белег. Немаше никаков белег на лудило. По стројници тој прати голем белег.

Множина: белега, белези.