х | глас

Глас, безвучна согласка во македонскиот стандарден јазик, меконепчена според местото на образување, струјна според начинот на образување.

ха | чест.

За засилување на исказот при изразување на силни чувства (задоволство) или на јасни ставови (одобрување, несогласување итн.) – Ха, конечно успеав. – Ха, ти така мислиш ама јас не мислам така.

ха! | изв.

За изразување на изненадување. – Ха, зарем е можно тоа!?

хабанера | ж.

Вид шпанско-кубански танц.

хабилитација | ж.

Одбрана на труд со кој може да се добие некое звање на универзитетски наставник. Тој се подготвува за хабилитација.

хабилитациски | прид.

Што се однесува на хабилитација, што служи за хабилитација. Хабилитациски труд. Хабилитациски период.

хабилитира | св. и несв.

Докаже, докажува способност (обично со некој научен труд) за наставник на универзитет.

хабитуален | прид.

Што се повторува, што минал во навик, вообичаен. Хабитуални дејства.

хабитус | м.

Севкупност од надворешни особености на телото; надворешна телесна градба кај човек, кај животни или кај растенија.

Хабсбуршка Монархија | ж.

Назив за Австроунгарија.