к | глас
Глас, безвучна согласка во македонскиот стандарден јазик, меконепчена според местото на образување, експлозивна според начинот на образување.
ка | прил.
ка! | изв.
Извик со кој се тераат, се гонат говеда.
каба | прид.
За штоф – дебел и неквалитетен .
кабаат | м.
кабадаија | м.
(истор.) Заменик на дахија.
кабает | м.
Вина, кривица. Ќе им суди судот, ако имаат кабает.
кабаетлија | прид.
Виновен. Кабаетлија е бостанџијата што не си го варди бостанот.
кабак | м.
Тиква.
кабала | зам.
Средновековно еврејско, тајно религиозно-филозофско учење засновано врз езотерична интерпретација на светите еврејски списи; мистици
