џ | глас

Глас, звучна согласка во македонскиот стандарден јазик, венечна според местото на образување, преградно-теснинска (африкативна) според начинот на образување.

џаба | прил.

џабе | прил.

Бесплатно, бадијала; за многу ниска цена. Сакаше ливадата џабе да ти остане.

џавка | несв.

За куче, пес – лае често и испрекинато. Во бачилото џавкаат пците.

џавкало | ср.

Пес, куче што често, многу лае.

џавне | св.

Се огласи еднаш, кратко со лаење;

џаволи | несв.

Зборува многу, сè и сешто, за сè и сешто, брбори.

џавте | ср.

Во изразите џавте корзо, џавте еден!, џавто една!

џагара-магара | изв.

За означување и подражавање на џагор, на гласно зборување на повеќе лица истовремено.

џагор | м.

Гласно зборување, измешани гласови и извици, врева. Допираше џагорот на луѓето од улицата. Џагорот притивна.