л | глас

Глас, сонант во македонскиот стандарден јазик.

ла | и.

Музичка нота, шести тон од тонската скала.

лаана | ж.

Лаба | ж.

лабав | прид.

Што не е добро прицврстен, што не е затегнат. Лабаво јаже. Лабава жица.

лабави | несв.

Прави нешто да биде лабаво. Неколку пати го лабавеше јажето, но сè уште беше затегнато.

лабавина | ж.

Состојба на тоа што е лабаво;

лабавичок | прид.

лабијал | м.

Глас што се изговара со помош на усните; уснен глас (п, б, м).

лабијален | прид.

Што се однесува на лабијал; Лабијален консонант.