ц | глас

Глас, безвучна согласка во македонскиот стандарден јазик, забновенечна според местото на образување, африкат според начинот на образување.

цаблан | м.

Плод од пченка со или без зрна; кочан. Кошница со цаблани.

цабланушка | ж.

цавка | м.

цавти | несв.

цавток | м.

цадник | м.

цајтнот | м.

Во шахот ‒ недостиг на време за размислување за натамошниот тек на играта што се јавува кога играчот на крајот од петтиот час нема повлечено четириесет потези. Се најде во цајтнот.

цак! | изв.

За означување слаб метален тресок. Однадвор се слушна само цак!

цака | ж.

Начин, постапка што треба да се знае или да се открие за да може да се направи нешто. Му ја најдов цаката. Му ги знам цаките.