блеска

Значење на блеска:

1. Силно сјае, силно свети, одразува силна светлина, силен сјај. Августовското сонце блескаше. Во полутемнината блеска месечината. Блеска златниот медал. Езерото блеска со стаклест отсјај.

2. (прен.) Прави впечаток, се истакнува со добри својства. Излогот блескаше. Забите блескаат. Полираните масички блескаа. Блескаше нејзината насмевка. Блескаше ум во неговиот говор. На зелените површини блеска убавината на замокот. Сините очи блескаа од радост.

Коњугација: блескаат.

Изведени зборови:

• блескање, глаг. им. ср.