докажувачка

Разговорен збор, израз.

Само во еднина.

1. докажок.

2. докажување. Со неа нема докажувачка.

Оригинални податоци:

докажувачка (само едн.) ж. (разг.) 1. сп. докажок. 2. в. докажување. Со неа нема докажувачка.