довика
Значење на довика:
1. Повика некого, вика гласно по некого од извесна далечина. Селанецот го довика, но момчето се правеше дека не го слуша.
2. Престане со викањето.
Коњугација: довикаат.
Изведени зборови:
- довикува, глаг. несв. довикуваат ● се ~ (само мн.) Се повикуваат еден со друг. Децата се довикуваа преку покривите од куќата. Низ шумата се довикуваа две сојки.
- довикување, глаг. им. ср. довикување, PLUR_довикувања Нивните лелеци се мешаа со довикувањата.
Оригинални податоци:
довика, довикаат св. 1. Повика некого, вика гласно по некого од извесна далечина. Селанецот го довика, но момчето се правеше дека не го слуша. 2. Престане со викањето. ǁ довикува, довикуваат несв. ● се ~ (само мн.) Се повикуваат еден со друг. Децата се довикуваа преку покривите од куќата. Низ шумата се довикуваа две сојки. ǁ глаг. им. довикување, мн. довикувања ср. Нивните лелеци се мешаа со довикувањата.
