ем
Разговорен збор, израз.
Значење на ем:
1. Составен, копулативен; и, притоа. Патот беше долг ем тежок.
2. Разделен, повторен; и...и. Таа ем е лоша, ем е грда. Ем сакам да го видам, ем се плашам од него.
Оригинални податоци:
ем сврз. (разг.) 1. Составен, копулативен; сп. и, притоа. Патот беше долг ем тежок. 2. Разделен, повторен; сп. и...и. Таа ем е лоша, ем е грда. Ем сакам да го видам, ем се плашам од него.
