име

Значење на име:

1. Личен назив што му се дава на човекот веднаш по неговото раѓање; името заедно со презимето.

2. Измислено, невистинско име на писател, публицист, револуционер и др.; псевдоним.

3. Дополнително име, назив што му се дава на човекот; прекар. Никој од децата не го викаше на неговото вистинско име, туку само: Бечварче. Ова име му го дадоа по долгите волнени бечви што ги носеше.

4. Посебно име на животни, растенија, на разни објекти, наслови на книги, слики и сл.

5. Назив, име воопшто. Во тоа име ја пијам оваа чаша. Љубовта е име што го носам во себе.

6. (прен.) Глас (добар или лош), лична или фамилијарна репутација, углед, слава. Ја бие лош глас и веќе ѝ извадија име. Се надеваше дека ќе му го продолжи со мака стекнатото име, и се разбира, славата.

7. (прен.) Прочуена, позната личност. Стана големо име во поезијата на својот народ.

8. (разг.) Именден. Вечер ќе одиме на име кај Никола. Името му е на Крстовден.

9. имењак.

Множина: имиња.

Изведени зборови:

• именце, и. ср. дем и хип.

Фразеолошки израз / поговорка:

Му вади име ‒ создава лошо мислење за некого. На мртво име ‒ прави нешто, обично тепа, со многу силен интензитет. Да му се запусти името ‒ клетва.