исклучив
Значење на исклучив:
Што исклучува друга можност (решение, мислење, постапка итн.).Членувана форма: исклучивиот.
Изведени зборови:
- исклучиво, прил. Само, единствено; сп. исклучителен 1. Тој зборуваше исклучиво во своја полза.
- исклучивост, и. ж. Особина на тој што е исклучив, својство на тоа што е исклучиво.
Оригинални податоци:
исклучив, исклучивиот прид. Што исклучува друга можност (решение, мислење, постапка итн.). ‖ исклучиво прил. Само, единствено; сп. исклучителен 1. Тој зборуваше исклучиво во своја полза. ‖ исклучивост ж. Особина на тој што е исклучив, својство на тоа што е исклучиво.
