исвирка
Значење на исвирка:
Исмее некого гласно, изрази негодување со свирежи. Присутните го исвиркаа говорникот.Коњугација: исвиркаат.
Изведени зборови:
- исвиркува, глаг. несв. исвиркуваат
- исвиркување, глаг. им. ср. исвиркување PLUR_исвиркувања По сите исвиркувања што ги доживеа на сцената, не можеше повеќе да остане тука.
Оригинални податоци:
исвирка, исвиркаат св. Исмее некого гласно, изрази негодување со свирежи. Присутните го исвиркаа говорникот. ‖ исвиркува, исвиркуваат несв. ‖ глаг. им. исвиркување мн. исвиркувања ср. По сите исвиркувања што ги доживеа на сцената, не можеше повеќе да остане тука.
