избута

Глагол, свршен

Разговорен збор, израз.

Значење на избута:

Истурка, со туркање отстрани, измести. Тој ја избута бабата од собата.

Коњугација: избутаат.

Оригинални податоци:

избута, избутаат св. (разг.) Истурка, со туркање отстрани, измести. Тој ја избута бабата од собата.