извалка
Значење на извалка:
1. Направи нешто да биде нечисто. Ја извалка кошулата.
2. (прен.) Направи некој да биде оцрнет, зборува, направи за некого да се мисли лошо, наклевети. Му го извалкаа образот со таа афера. Му го извалкаа името со клевета.
Коњугација: извалкаат.
Изведени зборови:
- се ~ извалка, Кон зн. 1. Децата се извалкаа со кал.
- (се) извалкува, глаг. несв. (се) извалкуваат
Оригинални податоци:
извалка, извалкаат св. 1. Направи нешто да биде нечисто. Ја извалка кошулата. 2. (прен.) Направи некој да биде оцрнет, зборува, направи за некого да се мисли лошо, наклевети. Му го извалкаа образот со таа афера. Му го извалкаа името со клевета. ● се ~ Кон зн. 1. Децата се извалкаа со кал. ‖ (се) извалкува, (се) извалкуваат несв.
