јарост

Само во еднина.

Состојба на тој што е јаростен, лутина, бес, гнев. На неговото лице се читаше јарост.

Членувана форма: јароста.

Оригинални податоци:

јарост, јароста (само едн.) ж. Состојба на тој што е јаростен, лутина, бес, гнев. На неговото лице се читаше јарост.