кус

Придавка

Значење на кус:

1. краток. Куси ракави. Куса прошетка. Кус одговор. Кус разговор.

2. Што е низок, што е мал по раст. Кусо петле. Кус врабец. Кусо магаре.

3. Што е без опаш. Куса мачка. Кусото куче.

4. (обично член.) Народен назив за месецот февруари; сечко.

Членувана форма: кусиот.

Изведени зборови:

  • кусичок, прид. кусичкиот дем. и хип.
  • кусо, прил. Разговараа кусо. Го пресече кусо.

Фразеолошки израз / поговорка:

Кус во умот – недоволно паметен, слабоумен. Го качи на кусо магаре – искара, казни некого. Влече кусо-долго – на ждрепка одлучува.

Оригинални податоци:

кус, кусиот прид. 1. сп. краток. Куси ракави. Куса прошетка. Кус одговор. Кус разговор. 2. Што е низок, што е мал по раст. Кусо петле. Кус врабец. Кусо магаре. 3. Што е без опаш. Куса мачка. Кусото куче. 4. (обично член.) Народен назив за месецот февруари; сечко. ◊ Кус во умот – недоволно паметен, слабоумен. Го качи на кусо магаре – искара, казни некого. Влече кусо-долго – на ждрепка одлучува. ‖ кусичок, кусичкиот прид. дем. и хип. ‖ кусо прил. Разговараа кусо. Го пресече кусо.