луд

Придавка

Значење на луд:

1. Што е умствено растроен, душевно болен. Луд човек. Лудите ги сместија во лудница.

2. (прен.) Што постапува непромислено, неразумно. Луд е што прави така. Тој е луд е штом му верува.

3. (прен.) Немирен, палав, нескротлив. Лудите дечиња шлапкаа по вировите. Многу е луд во игрите.

4. (прен.) Што се пројавува со голема сила. Доживеа луд успех. Луда желба. Луда смеа. Луди можности.

Членувана форма: лудиот.

Изведени зборови:

  • лудост, и. ж.

Фразеолошки израз / поговорка:

Луда глава ‒ неразумен, лекомислен, површен човек.

Оригинални податоци:

луд, лудиот прид. 1. Што е умствено растроен, душевно болен. Луд човек. Лудите ги сместија во лудница. 2. (прен.) Што постапува непромислено, неразумно. Луд е што прави така. Тој е луд е штом му верува. 3. (прен.) Немирен, палав, нескротлив. Лудите дечиња шлапкаа по вировите. Многу е луд во игрите. 4. (прен.) Што се пројавува со голема сила. Доживеа луд успех. Луда желба. Луда смеа. Луди можности. ◊ Луда глава ‒ неразумен, лекомислен, површен човек. ‖ лудост ж.