настојчив
Значење на настојчив:
Што настојува многу, упорен, непопустлив. Беше настојчив и непоколеблив, од тоа што намислил не отстапуваше.Членувана форма: настојчивиот.
Изведени зборови:
- настојчиво, прил. Настојчиво бараше да му кажат.
- настојчивост, и. ж.
Оригинални податоци:
настојчив, настојчивиот прид. Што настојува многу, упорен, непопустлив. Беше настојчив и непоколеблив, од тоа што намислил не отстапуваше. ‖ настојчиво прил. Настојчиво бараше да му кажат. ‖ настојчивост ж.