навика

Значење на навика:

1. Со викање изнакаже многу некому (при кавга, расправија). Му навика сè што му дојде на ум.

2. Повика, покани многумина (на гости, на свадба и др.). Ги навикаа сите роднини и пријатели. Го навикаа цело село.

Коњугација: навикаат.

Изведени зборови:

• се ~ навика, 1. Се изназборува со викање некому. Му се навика и си замина. 2. Вика доволно, до задоволување. Зар уште не се навикаа и не се наиграа, ги нема да се приберат дома.