отправник

Именка, машки род

Значење на отправник:

Лице што отправува, што упатува насочува нешто, некаква работа.

Множина: отправници.

Изведени зборови:

  • отправнички, прид. отправничкиот

Фразеолошки израз / поговорка:

Отправник на возови – лице што го регулира влегувањето и излегувањето на возовите од станицата. Отправник на работите – во дипломатијата, шеф на дипломатско претставништво од понизок ранг согласно меѓународни договори.

Оригинални податоци:

отправник, мн. отправници м. Лице што отправува, што упатува насочува нешто, некаква работа. ◊ Отправник на возови – лице што го регулира влегувањето и излегувањето на возовите од станицата. Отправник на работите – во дипломатијата, шеф на дипломатско претставништво од понизок ранг согласно меѓународни договори. ǁ отправнички, отправничкиот прид.