отпуст
Само во еднина.
Значење на отпуст:
1. Чин со кој се прекинува нечиј престој на определено место, средина и сл.; отпуштање. Доби отпуст од војска.
2. (црков.) Благослов, завршна молитва што свештеникот ја кажува на крајот од едно богослужение на царските двери, свртен кон народот. Таа секогаш в црква седеше до отпуст. Попот пропеа што пропеа и даде отпуст.
Оригинални податоци:
отпуст (само едн.) м. 1. Чин со кој се прекинува нечиј престој на определено место, средина и сл.; отпуштање. Доби отпуст од војска. 2. (црков.) Благослов, завршна молитва што свештеникот ја кажува на крајот од едно богослужение на царските двери, свртен кон народот. Таа секогаш в црква седеше до отпуст. Попот пропеа што пропеа и даде отпуст.
