распука

Глагол, свршен

Значење на распука:

1. Направи нешто да добие пукнатини, да се раздвои. Таа ја распука тиквата. Тој ја распука стомната од ѕидот.

2. Добие пукнатина само од себе. Ѕидот распука на неколку места. Кожата му распука од силното сонце.

Коњугација: распукаат.

Изведени зборови:

  • распукување, глаг. им. ср.
  • се ~ распука, 1. Се распадне, се расцепи, се раздвои; сп. пукне 1. Од земјотресот зградата се распука на неколку места. Земјата се распука од големите потреси. 2. Почне многу да пука; сп. пукне 3. По улиците се распукале петарди. Пушки силно се распукале. 3. (прен.) а) За растение, за пупка ‒ расцвета. Пупките на црешите се распукале. 4. (прен., дијал.) Почне да се лути за ништо, да се расправа, да се кара. Тој се распука пред гостите за ништо. По тој настан тие се распукале. 5. (прен.) За срце, за душа ‒ стане некому многу тешко од жал. Срцето му се распука за синот.
  • (се) распукува, глаг. несв. (се) распукуваат

Оригинални податоци:

распука, распукаат св. 1. Направи нешто да добие пукнатини, да се раздвои. Таа ја распука тиквата. Тој ја распука стомната од ѕидот. 2. Добие пукнатина само од себе. Ѕидот распука на неколку места. Кожата му распука од силното сонце. ● се ~ 1. Се распадне, се расцепи, се раздвои; сп. пукне 1. Од земјотресот зградата се распука на неколку места. Земјата се распука од големите потреси. 2. Почне многу да пука; сп. пукне 3. По улиците се распукале петарди. Пушки силно се распукале. 3. (прен.) а) За растение, за пупка ‒ расцвета. Пупките на црешите се распукале. 4. (прен., дијал.) Почне да се лути за ништо, да се расправа, да се кара. Тој се распука пред гостите за ништо. По тој настан тие се распукале. 5. (прен.) За срце, за душа ‒ стане некому многу тешко од жал. Срцето му се распука за синот. ‖ (се) распукува, (се) распукуваат несв. ‖ глаг. им. распукување ср.