разбрка

Значење на разбрка:

1. Изгони на разни страни, избрка, истера. Силното невреме ги разбрка сите. Полицијата ја разбрка толпата.

2. Направи нешто да се расчисти, разбие. Ветрот ги разбрка темните облаци.

3. Отстрани, исфрли. Тој ги разбрка сите неистомисленици од состанокот. Со метлата ја разбрка пајажината од таванот.

4. Измеша. Таа средба ѝ ги разбрка мислите.

Коњугација: разбркаат.

Изведени зборови:

• разбркување, глаг. им. ср.
• се ~ разбрка, Брка еден со друг. Кога се разбркаа низ дворот, никој никого не можеше да фати.
• (се) разбркува, глаг. несв. (се) разбркуваат