разуми
Дијалектен збор.
Види: вразуми.
Коњугација: разумат.
Изведени зборови:
- разумник, и. м. 1. Тој што е умен, паметен човек. Да си најде некое момче да е разумник, не треба да е богат. 2. (прен., ирон.) Тој што претерува со давање совети и поуки. Од нив ќе се најде некој разумник и ќе попува. Разумници има многу, малку има работници.
- разумница, и. ж.
- (се) разумува, глаг. несв. (се) разумуваат
Оригинални податоци:
разуми, разумат св. (дијал.) в. вразуми. ‖ (се) разумува, (се) разумуваат несв. || разумник, мн. разумници м. 1. Тој што е умен, паметен човек. Да си најде некое момче да е разумник, не треба да е богат. 2. (прен., ирон.) Тој што претерува со давање совети и поуки. Од нив ќе се најде некој разумник и ќе попува. Разумници има многу, малку има работници. ‖ разумница, мн. разумници ж.
