реченица

Значење на реченица:

Основна единица во синтаксата со која се искажува некоја мисла или се создава некоја претстава, јазична единица составена од глагол во лична глаголска форма, што е услов за градба на реченицата, и од првостепени (подмет, прирок, предмет, прилошки определби) и второстепени (атрибут и апозиција) делови. Тој зборува со кратки и јасни реченици. Прашална реченица. Извична реченица. Потврдна реченица.

Множина: реченици.