руно

Именка, среден род

Значење на руно:

1. Влакнест покривач на телото на овцата кој при стрижењето не се распаднува, туку се држи во една целина. Бело руно. Овчо руно.

2. (прен.) Нешто што потсетува на руно, буен, рунтав како руно. Тој на градите имаше цело руно. Имаше многу бујна, густа коса, цело руно.

Множина: руна.

Изведени зборови:

  • рунце, и. ср. дем. и хип.

Фразеолошки израз / поговорка:

Прави од влакно ‒ руно ‒ ги преувеличува работите. На мрзлива овца руното ѝ тежи ‒ на мрзливиот сè му е тешко.

Оригинални податоци:

руно, мн. руна ср. 1. Влакнест покривач на телото на овцата кој при стрижењето не се распаднува, туку се држи во една целина. Бело руно. Овчо руно. 2. (прен.) Нешто што потсетува на руно, буен, рунтав како руно. Тој на градите имаше цело руно. Имаше многу бујна, густа коса, цело руно. ◊ Прави од влакно ‒ руно ‒ ги преувеличува работите. На мрзлива овца руното ѝ тежи ‒ на мрзливиот сè му е тешко. ‖ рунце, мн. рунца ср. дем. и хип.