слава

Значење на слава:

1. (само едн.) Сеопшто признание на нечии залуги, квалитети, заложби за општо добро или општествено признат авторски труд. Стекна слава борејќи се за слободата на својот народ. Се здоби со светска слава со својот последен роман.

2. (само едн.) Јавно мислење за нечии заслуги или недостатоци, добар или лош глас, реноме. Таа ја разнесе својата слава по целата држава и пошироко. Стекна слава со своите гафови и непристојно однесување.

3. Кај верниците од православна христијанска вероисповед: а) Сведен во чест на светител, заштитник на семејството, на домот, на куќата каде што се слави. Наша куќна слава е Свети Никола. б) Црковен или заеднички празник. Манастирска слава. Селска слава.

Множина: слави.

Фразеолошки израз / поговорка:

Слава Богу ‒ како формула, израз на благодарност кон Бога дека нешто добро завршило. Вечна (му) слава ‒ последен поздрав кон покојник со желба сеќавањето за него да биде вечно. Му удрила славата во глава ‒ премногу се прави важен со постигнатото. За чест и слава ‒ од морални побуди, а за материјална добивка. На стара слава ‒ добива нешто на поранешни заслуги, на поранешен труд.