слух

Значење на слух:

1. (само едн.) Едно од петте сетила, способност да се слуша. Од високата температура го загуби слухот. Лица со оштетен слух.

2. (само едн.) Способност правилно да се примаат и произведуваат музички звуци. Има слух. Нема слух. Запеа и тој, иако немаше ниту слух ниту глас.

3. (обично во мн., арх.) Информација, вест чија веродостојност не е потврдена. Тие слухови разбудуваа во неа гордост. Тој, според слуховите, бил коцкар и пијаница.

Множина: слухови.

Фразеолошки израз / поговорка:

Пее (свири) по слух ‒ без ноти, само по слушање. Нема слух за нешто ‒ нема разбирање за некоја работа.