согласка
Лингвистика.
Значење на согласка:
1. Глас што се образува со триење или со запирање на воздушната струја при нејзиното минување низ усната празнина, со намалена звучност, и што се изговара и прави слог со помош на самогласка; консонант. Звучни и безвучни согласки.
2. Буква со која се бележи таков глас.
Множина: согласки.
Изведени зборови:
- согласнички, прид. согласничкиот
Оригинални податоци:
согласка, мн. согласки ж. (лингв.) 1. Глас што се образува со триење или со запирање на воздушната струја при нејзиното минување низ усната празнина, со намалена звучност, и што се изговара и прави слог со помош на самогласка; консонант. Звучни и безвучни согласки. 2. Буква со која се бележи таков глас. ‖ согласнички, согласничкиот прид.
