сонце
Значење на сонце:
1. (астр., само едн.) Сонце, централно небесно тело во Сончевиот систем околу кое се врти Земјата. Затемнување на Сонцето.
2. (само едн.) Светлината и топлината на тоа небесно тело. Пролетно сонце. Сјај на сонцето.
3. (прен.) Во обраќање ‒ нешто што е многу мило. Сонце мое!
Множина: сонца.
Изведени зборови:
- сонченце, и. ср. (само едн.); сонцуле, дем. и хип.
Фразеолошки израз / поговорка:
Сонце со заби ‒ зимско сонце, кога грее сонце ама многу студи. Ме (те, го...) фати сонцето ‒ ми потемне кожата од сонце.
Оригинални податоци:
сонце, мн. сонца ср. 1. (астр., само едн.) Сонце, централно небесно тело во Сончевиот систем околу кое се врти Земјата. Затемнување на Сонцето. 2. (само едн.) Светлината и топлината на тоа небесно тело. Пролетно сонце. Сјај на сонцето. 3. (прен.) Во обраќање ‒ нешто што е многу мило. Сонце мое! ◊ Сонце со заби ‒ зимско сонце, кога грее сонце ама многу студи. Ме (те, го...) фати сонцето ‒ ми потемне кожата од сонце. ‖ сонченце (само едн.); сонцуле, мн. сонцулиња ср. дем. и хип.