срипа

Глагол, свршен

Значење на срипа:

1. Одеднаш скокне, стане од местото. Жена му срипа од фотелјата и остро го погледна. Патниците срипаа од седиштата. Срипал од постела. Момчето срипало од коњот.

2. За куче, коњ и сл. ‒ скокне, се исправи на задните нозе. Кучето срипа и детото се исплаши. Коњот срипал и јавачот одвај се додржал.

Конјугација: срипаат.

Изведени зборови:

  • срипува, глаг. несв. срипуваат
  • срипување, глаг. им. ср.

Оригинални податоци:

срипа, срипаат св. 1. Одеднаш скокне, стане од местото. Жена му срипа од фотелјата и остро го погледна. Патниците срипаа од седиштата. Срипал од постела. Момчето срипало од коњот. 2. За куче, коњ и сл. ‒ скокне, се исправи на задните нозе. Кучето срипа и детото се исплаши. Коњот срипал и јавачот одвај се додржал. ‖ срипува, срипуваат несв. ‖ глаг. им. срипување ср.