терен

Значење на терен:

1. (само едн.) а) Површински слој на земјината површина; почва, земјиште. Сув терен. Каллив терен. Геолошки истражувања на теренот. б) Надворешен изглед на определена област, подрачје, месност. Планински терен. Рам-ничарски терен. Стрмен терен.

2. Територија. Собирачката дејност се одвивала на македонски терен. Тие ги победија на свој терен.

3. Определена површина, место на кое се одигруваат спортски натпревари. Фудбалски терен. Спортски терени.

4. Подрачје, област на дејствување. Тие две чети требаше да дејствуваат на двата терена.

5. Место, област надвор од работната установа, каде што се врши определено истражување, испитување, обука и сл. Тој доби задача да оди на терен.

Множина: терени.

Изведени зборови:

• теренски, прид. теренскиот Теренски проучувања. Теренски работник. Теренска работа.

Фразеолошки израз / поговорка:

Подготви терен – создаде услови за некаква дејност.