учтив

Придавка

Значење на учтив:

1. Што е пристоен во однесувањето, што има убав, добар однос кон другите. Учтив човек. Учтив чиновник.

2. Што одразува учтивост. Учтив тон. Учтива насмевка. Учтиви зборови.

Членувана форма: учтивиот.

Изведени зборови:

  • учтиво, прил. Зборува учтиво. Се однесува учтиво.
  • учтивост, и. ж.

Оригинални податоци:

учтив, учтивиот прид. 1. Што е пристоен во однесувањето, што има убав, добар однос кон другите. Учтив човек. Учтив чиновник. 2. Што одразува учтивост. Учтив тон. Учтива насмевка. Учтиви зборови. ‖ учтиво прил. Зборува учтиво. Се однесува учтиво. ‖ учтивост ж.