угодник
Значење на угодник:
1. (црков.) Тој што е посветен на бога, праведник, светец. Божји угодници.
2. Тој што е сервилен, угодлив 2. Околу него се врткаа разни плашливци, угодници и послушници кои му го виткаа грбот и му слугуваа.
Множина: угодници.
Изведени зборови:
- угодница, и. ж.
Оригинални податоци:
угодник, мн. угодници м. 1. (црков.) Тој што е посветен на бога, праведник, светец. Божји угодници. 2. Тој што е сервилен, угодлив 2. Околу него се врткаа разни плашливци, угодници и послушници кои му го виткаа грбот и му слугуваа. ‖ угодница, мн. угодници ж.
