верност
Само во еднина.
Значење на верност:
1. Особина на тој што е верен.
2. Својство на тоа што е верно; сп верен 2, 3. Сега нема верност зашто во љубовта сè е лага. Тој се одликуваше со верност во описот. Не веруваше во верноста на настанот.
Оригинални податоци:
верност (само едн.) ж. 1. Особина на тој што е верен. 2. Својство на тоа што е верно; сп верен 2, 3. Сега нема верност зашто во љубовта сè е лага. Тој се одликуваше со верност во описот. Не веруваше во верноста на настанот.
