волшебник
Значење на волшебник:
1. Тој што има моќ да прави натприродни нешта; маѓепсник.
2. (прен.) Тој што умее силно да воодушеви, да восхити, да привлече со тоа што го прави. Тој е волшебник на зборот.
Множина: волшебници.
Изведени зборови:
- волшебница, и. ж.
- волшебнички, прид. волшебничкиот
Оригинални податоци:
волшебник, мн. волшебници м. 1. Тој што има моќ да прави натприродни нешта; маѓепсник. 2. (прен.) Тој што умее силно да воодушеви, да восхити, да привлече со тоа што го прави. Тој е волшебник на зборот. ǁ волшебница, мн. волшебници ж. ǁ волшебнички, волшебничкиот прид.
