враг

Именка, машки род

Значење на враг:

1. Според верските претстави, натприродно суштество што е олицетворение на злото; ѓавол, сатана.

2. Непријател, противник. На повидок е врагот, постројте ја војската. Цел еден век како врази се меркавме.

3. (прен.) Итар, духовит човек. Враг беше стариот, а и часовите умееше да ги направи многу интересни. Често се случуваше некој од тие врази да измисли некоја игра.

Множина: врагови.

Алтернативно: врази

Изведени зборови:

  • враже, и. ср. мн. вражиња ; вражуле, мн. вражулиња дем.

Фразеолошки израз / поговорка:

Враг(от) да (го) земе ‒ се вели кога ќе се западне во неволја. Да (го) носи врагот ‒ нека оди по ѓаволите.

Оригинални податоци:

враг, мн. врагови и врази м. 1. Според верските претстави, натприродно суштество што е олицетворение на злото; ѓавол, сатана. 2. Непријател, противник. На повидок е врагот, постројте ја војската. Цел еден век како врази се меркавме. 3. (прен.) Итар, духовит човек. Враг беше стариот, а и часовите умееше да ги направи многу интересни. Често се случуваше некој од тие врази да измисли некоја игра. ◊ Враг(от) да (го) земе ‒ се вели кога ќе се западне во неволја. Да (го) носи врагот ‒ нека оди по ѓаволите. ǁ враже, мн. вражиња ср.; вражуле, мн. вражулиња ср. дем.