закара
Значење на закара:
1. Почне да кара, да укорува некого; кара Мајка благо нè закара оти доцна се вративме дома.
2. (дијал.) Почне да кара, да пцуе; кара 2. Толку многу беше лут што сите ги закара.
Коњугација: закараат.
Изведени зборови:
- закарување, глаг. им. ср.
- се ~ закара, Почне да се кара, да се расправа. Тој се закарал со сите комшии. Тие се закараа за пари.
- (се) закарува, глаг. несв. (се) закаруваат
Оригинални податоци:
закара, закараат св. 1. Почне да кара, да укорува некого; сп. кара 1. Мајка благо нè закара оти доцна се вративме дома. 2. (дијал.) Почне да кара, да пцуе; сп. кара 2. Толку многу беше лут што сите ги закара. ● се ~ Почне да се кара, да се расправа. Тој се закарал со сите комшии. Тие се закараа за пари. ‖ (се) закарува, (се) закаруваат несв. ‖ глаг. им. закарување ср.
