закове
Значење на закове:
1. Забие клинци во нешто со ковење. Прозорците ги заковале со штици. Тој ја закова вратата со клинци.
2. Прикрепи, прицврсти нешто со ковење. Со камен го закова колот во ливадата. Знамето го заковаа на главната катарка.
3. Почне да кове, да обработува метал; кове Ковачот го закова штотуку изваденото железо од огнот.
4. (нар. поез.) Стави окови некому; окове. Рацете им беа заковани во пранги.
5. (прен.) Вкочани, онеспособи движење. Таа ги беше заковала очите во подот. Болеста ја закова за постелата неколку години.
Коњугација: заковаа , заковав , заковал , закован , заковат , заковен, заковете , закови , (ќе) заковеа , (ќе) заковев , (ќе) заковел .
Изведени зборови:
- глаг. несв. закова, заковаат/заковува, заковуваат
- заковува, заковуваат VERB_INF
- заковува, заковуваат VERB_INF
Оригинални податоци:
закове, заковат; закови, заковете; заковав, заковаа; заковал; закован; (ќе) заковев, (ќе) заковеа; (ќе) заковел; заковен св. 1. Забие клинци во нешто со ковење. Прозорците ги заковале со штици. Тој ја закова вратата со клинци. 2. Прикрепи, прицврсти нешто со ковење. Со камен го закова колот во ливадата. Знамето го заковаа на главната катарка. 3. Почне да кове, да обработува метал; сп. кове 1. Ковачот го закова штотуку изваденото железо од огнот. 4. (нар. поез.) Стави окови некому; окове. Рацете им беа заковани во пранги. 5. (прен.) Вкочани, онеспособи движење. Таа ги беше заковала очите во подот. Болеста ја закова за постелата неколку години. ‖ закова, заковаат/заковува, заковуваат несв. ‖ глаг. им. заковање/заковување ср.
