завика
Значење на завика:
1. Почне да вика; вика_1_2 Завика овчарот по нас и се стрча надолу. Уште од надворешната врата завика по жена си.
2. Нарече некого со определено име. Имаше нос како клун и затоа го завикаа Орелот. Сосетката родила ќерка и си ја завикала Калина.
Коњугација: завикаат.
Изведени зборови:
- се ~ завика, Се нарече со определено име. Се завикаа така еден со друг откако дознаа дека ни едниот нема вистински брат. Бил Инокентие и пак се завикал Наум.
Оригинални податоци:
завика, завикаат св. 1. Почне да вика; сп. вика 1 и 2. Завика овчарот по нас и се стрча надолу. Уште од надворешната врата завика по жена си. 2. Нарече некого со определено име. Имаше нос како клун и затоа го завикаа Орелот. Сосетката родила ќерка и си ја завикала Калина. ● се ~ Се нарече со определено име. Се завикаа така еден со друг откако дознаа дека ни едниот нема вистински брат. Бил Инокентие и пак се завикал Наум.
