збуца

Значење на збуца:

1. Одеднаш ненадејно буцне, забоде нешто. Не внимаваше и ја збуца иглата во прстот.

2. Забоде, убоде. Ја збуца виљушката во месото.

3. Силно подбуцне некого. Жената го збуца мажот со лактот. Збуцај го да стане.

4. За рогато животно – одеднаш почне да буца. Се збуцаа козите.

Коњугација: збуцаат.

Изведени зборови:

• збуцување, глаг. им. ср.
• се ~ збуца, 1. сп. збуца 1, 4. 2. (прен.) Почне да се напаѓа со некого. Двајцата се збуцаа, но брзо се разделија.
• (се) збуцува, глаг. несв. (се) збуцуваат