збуни

Глагол, свршен

Значење на збуни:

1. Доведе некого во состојба да згреши, да се збрка, да се најде во забуна, во недоумица; збрка 3. Нејзиното однесување го збуни. Наставникот со последното прашање го збуни ученикот.

2. (ретко) Предизвика буна. Тој ги збуни селаните против власта.

Коњугација: збунат.

Изведени зборови:

  • збунување, глаг. им. ср.
  • се ~ збуни, 1. сп. збуни 1. Тој се збуни, но не одговори. Учениците се збунија од влегувањето на директорот. 2. сп. збуни 2. Луѓето се збунија, не можеа повеќе да трпат.
  • (се) збунува, глаг. несв. (се) збунуваат

Оригинални податоци:

збуни, збунат св. 1. Доведе некого во состојба да згреши, да се збрка, да се најде во забуна, во недоумица; сп. збрка 3. Нејзиното однесување го збуни. Наставникот со последното прашање го збуни ученикот. 2. (ретко) Предизвика буна. Тој ги збуни селаните против власта. ● се ~ 1. сп. збуни 1. Тој се збуни, но не одговори. Учениците се збунија од влегувањето на директорот. 2. сп. збуни 2. Луѓето се збунија, не можеа повеќе да трпат. ‖ (се) збунува, (се) збунуваат несв. ‖ глаг. им. збунување ср.