ракита | ж.

Вид ниска врба со црвеникава кора; Salix purpurea. Крај реката нависнале ракити.

китари

Зборот е поврзан со:

китест | прид.

закити | св.

Почне да кити; кити Тие ја закитија елката со лампиони.

ракити

Зборот е поврзан со:

китенка | ж.

Украс најчесто во форма на импровизиран цвет што го добиваат сватовите од машка страна кога одат по невеста.

китатов | прид.

За дрва – што има густи гранки и многу лисја, разгрането дрво. Китатово дрво.

китнест | прид.

Што е украсен со шари, накит, цвеќе и сл. Седна на една старинска фотелја со китнести делови на потпирачот за раце.

доскита | св.

Дојде, стигне некаде скитајќи. Во почетокот на војната, тој доскита во селото.

закитат

Зборот е поврзан со: