носло | м.

Тој што има голем нос.

носен ³ | прид.

Што припаѓа, што се однесува на нос. Носна преграда. Носна празнина. Носни отвори.

носач | м.

Тој што носи, што се занимава со носење, со пренесување.

носле | ср.

носов | прид.

Што е во врска со носот; глас што се артикулира при минување на воздушната струја низ носот. Носова самогласка. Носов изговор.

носен ² | прид.

Што е носен, што некој го носел. Носениот џемпер. Носени панталони.

сноси | несв.

Поднесува, издржува, прима врз себе нешто. Сноси одговорност. Сам ја сноси вината. Тие ги сносат трошоците.

носија | ж.

Традиционална народна облека од домашна изработка, карактеристична за дадена етничка заедница или за дадена област. Македонска носија. Мариовска носија.

доноси | св.

Носи нешто до крај, додека требало или додека можело да се носи. Вреќата беше претешка, одвај ја доносив до дома.

носила | и.

Вид подвижно легло, обично на расклопување, за пренесување болни, ранети.