тврдоглаво | прил.

Зборот е поврзан со:

белоглавиот

Зборот е поврзан со:

вртоглавица | ж.

Состојба на организмот во која се губи чувството на рамнотежа и во која се чини дека сè се врти. Чувствував слаба вртоглавица.

зашумоглави | св.

кошоглавица | ж.

Жена со неуредена, разбушавена коса. Што се фалиш, жолта дуњо кошоглавице!

оглави (се) | св.

Договори свршувачка(се) сврши.

полноглавец | м.

(зоол.) Развиено јајце, ларва од жаба; калуѓерка_2 Во барата имаше многу полноглавци.

самоглавник | м.

Човек што останал сосема сам, без семејство.

ситноглавец | м.

Тој што е со ситна глава.

тврдоглавец | м.

Тврдоглав човек.