Резултати за пребарувањето: полица
полица | ж.
Хоризонтална штица во орман, шкаф, плакар или штица закачена на ѕид што служи за чување, редење различни предмети. На првата полица беа наредени книгите.
наполица | ж.
Договор за работа со туѓ имот (земја, добиток и др.) при што заработеното се дели наполу меѓу работникот (наполичарот) и сопственикот на имотот.
полицаец | м.
Припадник на полиција, тој што работи во полиција. Полицаецот нѝ побара патни исправи.
исполица | ж.
Договор за наем според кој половина од приходот добива сопственикот на нивата, а половина тој што ја зема да ја обработува.
полицајци
Зборот е поврзан со:
полицајка | и. ж.
Зборот е поврзан со:
полицајки
Зборот е поврзан со:
полицајки
Зборот е поврзан со:
