поткова | ж.

Полукружна железна плочка што се кове одоздола на копитото од коњ, вол и сл. и служи за заштита од повреда и лизгање; потковица. Коњите се без поткови, уморни и бавни.

потковач | м.

поткован | прид.

Што има поткова или потков. Потковани коњи. Се слушаше металниот ѕвекот на поткованите чевли.

потковала

Зборот е поврзан со:

потковање | глаг. им. ср.

Зборот е поврзан со:

потковало | ср.

Алат за потковање.

потковал

Зборот е поврзан со:

поткова

Зборот е поврзан со:

потковат

Зборот е поврзан со:

потковачи

Зборот е поврзан со: